Canto Canal 2013-2014
< zing ik het water of zingt het water mij? >
is het nieuwste werk in 2014 van Irene Beuker Orloff dat zich hier ook letterlijk beweegt tussen de domeinen van het experimentele muziektheater, beeldende kunst en art-film and beyond
Liefde, verdriet of boosheid maken mijn werk altijd heel persoonlijk en meeslepend. De houding in het klassieke repertoire t.o.v. de vrouw als diva in al haar leed en smart is m.i. een achterhaalde.Door mijn oprechte afkeer van de traditionele
" donna tragica"
in de wereld van opera / muziektheater bleef mij - aangemoedigd door Jose Jonkers, Louis Andriessen, Frans Evers en John Cage, niets anders over - addio del passato - dan zelf de productie ter hand te nemen als de vrouw en diva
die zich onder geen beding de zaal laat uitzetten.
De enige zaal die Irene overigens bij entree zelf onmiddellijk weer verliet was de promotiezaal van de UvU: uitsluitend geschilderde portretten van...mannen door mannen...
<Misschien zou ik ooit het bezingen van sommige dezer portretten moeten overwegen...als strip>
over strips gesproken...
...Mijn werk is daarom vrijwel nooit -van blad -af:
de geimproviseerde concerten of performances vaak met strip-elementen als commentaar op de samenleving zoals
Rabbit Jenny de vrouw die elke maand naar het geweer grijpt om konijnen te gaan schieten in het bos...
of Diadora Vestita: de merkensportvrouw die ten prooi is aan haar sponsors
kunnen immers dan niet letterlijk herhaald worden:
slechts mijn stem en schilderijen en andere decors zijn de constante en soms sluipt er klassiek lied of aria in en oh ja: een wonderlijk of geweldig gewaagd gewaad: dat helpt altijd.
In o.a. bioscoop The Movies, Paradiso Amsterdam, het Provadja - theater Alkmaar, de jarenlange onvoorwaardelijke medewerking van de muziekbibliotheek Alkmaar, de Hogeschool Holland (Textiele Werkvormen) en bij openingen in galeries w.o. - het werk van Margerite Luitwieler (galerie de 3 gratien Amsterdam) Anton Martineau (Kunstenaars Centrum Bergen)
kreeg ik alle ruimte om mijn inmiddels talloze onvoorspelbare muziektheatervoorstellingen Beuker/Orloff "B ebruld O nthuld"
het licht te laten zien in de 80'er en begin 90'er jaren*
met vaak een hele eenvoudige setting van tenorsax (ANKY) of hobo (Nico de Gier) of slechts een enkel tape b.v. in Kunstenaars Centrum Bergen en heel belangrijk voor mij: ik werd teruggevraagd!
met de voorstelling "Rabbit Jenny" (vrouwenstem, hobo, tape) reisden we als een Viva Maria- Expres langs bestemde en onbestemde theaterplekken.
Met de dichteres Rik Lausberg trok Irene langs vele podia waar ze stem gaf aan de dichtregels van Rik uit
de bundel "Weertij" verschenen in maart 1983, en
"de Koningin van de Lucht", een ode aan dichteres Anky Peijpers...
waarbij ook de kleding en decors ontwikkeld werden door Irene
TOT
9 januari 1992*
Rik Lausberg werd in Amsterdam van het leven beroofd met vele messteken door een knul van 17...Rik was zijn tweede slachtoffer!
verdoofd was ik tesamen met vele vrienden omdat de dader ook nog 9 maanden vrij rond liep, maar ook totaal beroofd van mijn behoefte aan theater en zingen...aan dit verdriet was geen ontsnapping...
Er volgde aldus een zeer indringende sterk naar binnengerichte schilderperiode van jaren die uiteindelijk leidde tot de produktie van ruim 25 schilderijen steeds weer gewijd aan die ene strofe uit een gedicht van de eveneens vermoorde dichter Federico Garco Lorca:
< frunce su rumor el mar> <de zee fronst haar gedruis>
achteraf, pas in 2014, snap ik waarom...
De muziektheaterproduktie CANTO CANAL 2013-2014 is - na een schoorvoetend ad-hoc en geimproviseerd optreden in het Cobra-museum gewijd aan dichter/schilder Lucebert tesamen met Kamagurka -Luc Zeebroek -
mijn eerste weer geheel eigen produktie na jaren op een onbestemde plek: het Amsterdam - Rijnkanaal, "praktisch om de hoek van mijn woonplek"
De enorme schepen en het water dwingen me weerwerk te geven:
te zingen als in een strip, met sotto voce of enorme uithalen en alles wat wil binnenkomen teneinde ook jezelf te verbazen.
Ook hier: niets is in scene gezet: je geeft klank, zingt weliswaar maar er is geen setting.
De constante: slechts de boten, het water en de stem maar ook de plek waar ik met Ton Beekman (1926-2014) vaak kwam:
Hij stelde zijn lichaam beschikbaar aan de wetenschap waardoor geen afscheid mogelijk was..
Canto Canal is om die reden aan hem opgedragen :
het steeds weer wisselend decor van het kanaal met het geluid en de geur van arriverende en vertrekkende schepen en bootjes kris kras door elkaar
en... het altijd zingende water!
"CANTO CANAL" 2013-2014
Sound & Images "Allowed To Be Heard-musictheaterproduction"
by Irene Beuker Orloff
Opera / Songspiel op locatie
voor sopraan,
geluiden uit de mond van het tussen 2013 en 2014 breder gemaakte Amsterdam-Rijnkanaal
poetische scheepsnamen, teksten en tape
